नोयो नेपाली उपन्यास प्रकाश कोबिद/ मन उपन्यास बिश्वध्वज थापा
ह्यंगयुग अज्ञात / राजन मुकारुङ्ग / उपेन्द्र सुब्बा ( सृजनशील अराजकता )
नोयो - प्रकाश कोबिद
उपन्यास
नोयो नेपाली उपन्यास प्रकाश कोबिदले लेखेका हुन्। यो किताब १९६८ मा छपिएको थियो। यो उपन्यासको प्रमुख पात्र नोयो हुन्। उनि तिब्बतमा चिनको आक्रमण हुदा भागेर इन्डिया जादै गर्दा आफ्नो प्रेमीसंग छुट्टिन पुग्छिन। त्यतिबेला उनि दोजिया पनि हुन्छे। बाटामा चाइनिज सिपाइहरुले ठाउँ ठाउमा आक्रमण गरेर तिब्बतियनहरुलाई निर्मम तरिकाले मारिरहेका थिए। उनि केहि तिब्बतियनहरुको साथमा भागेर विभिन्न समस्याहरुसंग जुध्धै इन्डिया पुग्छे। त्यहाँ पुगेपछि उनि आफ्नो अङ्कलसंग भेट्छिन। चिनिया सेनाहरुबाट आफ्नो प्रेमी मारिएको खबर पाएपछि उनि निकै दुखि हुन्छिन। त्यसपछि सम्पूर्ण कुरा त्यागेर दलाइ लामाको आश्रममा पुग्छिन र जीवनभर यानी बनेर बस्ने संकल्प गर्छिन।
मन
उपन्यास
बिश्वध्वज थापा
मन र धन काजीका छोरीहरु हुन्। उनीहरु बिचको अन्तर दुइ बर्षको छ। काजीले मनको बिबाह कप्तानको छोरासंग गराउने पक्का पक्कि गर्छन। तर मन भने आफुलाई अंग्रेजी पढाउने शिक्षकबाट गर्भवती भएको कारण बिबाहको रात घरबाट भाग्छिन। यस्तो अवस्थामा काजिले आफ्नी अर्की छोरी धनलाई कप्तानको छोरासंग बिबाह गर्दिन्छन। बिबाहको रात कप्तानको घरमा गोलमाल भएको हल्लाखल्ला भएता पनि पछी त्यो साम्य हुन्छ।
उता मन आफन्ती बुढी बज्यैको घरमा लुकेर बस्छिन। बुढी बज्यैले गोदावरी भन्ने एउटी आइमाईको घरमा पुर्याउछे। सुरुमा राम्रो व्यवहार गरेता पनि त्यो बुढीको भित्रि योजना अर्कै हुन्छ। एकदिन उसले मनलाइ गर्भ फाल्न सल्लाह दिन्छे। साथै उसलाई मेक अप गराएर बस्न भन्छे। त्यहि रात एकजना मान्छे उसको घरमा आउछ। गोदावरीले मनलाई त्यो मान्छेसंग सुत्न भन्छे। त्यसपछि मन त्यहाँबाट भागेर खेती खेत टाढा पुग्छे। उ बागमती खोलाको किनारै किनारा एउटा मन्दिरमा जान्छे। त्यहा उसको भेट भस्मेस्वर भन्ने बाबा संग हुन्छ। बाबा भनौदो संग भेट हुँदा उसले भर्खर बच्चा जन्माएकि हुन्छे। भास्मेस्वरले त्यो बच्चालाइ बालगृहयमा राख्न सल्लाह दिन्छ। उसको सल्लाह अनुसार मनले आफ्नो बच्चालाइ बालगृहमा राख्छे। उसले एकजना मस्तराम भन्ने सन्तसंग भेट गराउछ। त्यो मस्तराम भन्ने आखिर त्यहि भास्मेस्वर हुदो रहेछ। उसले मनलाइ जबर्जस्ति गर्न खोज्छ। उ त्यहाँबाट भाग्न सफल हुन्छे। त्यसपछि उ एउटी आइमाइको सरणमा पुग्छे। त्यो आइमाइले उसलाइ औषधि मुलो गरेर बिरामी निको पार्छे। एकदिन उसले मनलाइ घरमा आएको छोरामान्छे संग सुत्न भन्छे। मनले अस्विकार गर्दा उल्टै उपचारमा खर्च भएको पैसो उठाउनको लागि जसरि पनि उसले बोलाएका मान्छे संग सुत्न भनेपछि उ त्यहाँबाट पनि भग्छे। उ को को संग बाट भाग्दिन। प्रजातान्त्रिक पार्टी को नाममा भेला हुने नेता देखि महिला संघका कर्मचारीहरु सबैले उनको रुपको र जवानीको नाजायज फाइदा उठाउने भरपुर प्रयास गर्छन। अन्तत उ सबैतिरबाट भागेर एकजना सुचिकारको घरमा पुग्छिन। सुचिकारलाइ कपडा सिलाएर उनले सहयोग गर्छिन। उनले सिलाएको कपडा धनको घरमा पुग्छ। धनले सुचिकारलाइ कसले सिलाएको हो कपडा भनेर सोध्छिन। उनलाई संका लाग्छ कि त्यो कपडा सिलाउने पक्कै पनि उसको दिदि हो। उनीहरु सबै सुचिकारको घरमा जान्छन। त्यहाँ धनलाई आफ्नो अगाडी देखेर मन जिल्ल पार्छिन। बैनीको अनुरोधमा उनि बुवाआमाको घरमा फर्किन्छे। काजि बिरामी हुन्छन। तरपनि मनलाई घरतिर आउदै गरेको देखेर काजि जुरुक्क उठेर तल झर्छन। परिवारको सुखद मिलन हुन्छ। त्यहि बेला धनको लोग्ने जो मोर्यो भनेर धनले सेतो कपडा लगाएकी हुन्छे फर्केर आउछन।
मनको छोरीको नाम हुन्छ जिबन।
यो उपन्यासले तत्कालिन समयमा काठमान्डूको सेरोफेरोको समाज, त्यो समाजमा हुने महिला प्रतिको हिँसा, विभिन्न राजनीति नेता देखि महिला सेवाको नाममा संस्था खोलेकाहरुले कसरी अपराध गरेका थिए भनेर छर्लंग देखाएको छ। मनको एकबर्ष सम्मको दुख र संघर्षको घनचक्करले यो उपन्यासलाई जिबन्त बनाएको छ। मन सर्बप्रथम मदन पुरस्कार प्राप्त नेपालि उपन्यास हो।
एक चिहान - ह्रदय चन्द्रसिंह प्रधान
अष्टनारायण -बाबु ( बिरामी /मृतु )
शिवनारायण / छोरो हाक्कुमाया
हर्षनारायण (शिबनारायणको भाई )
लतमाया - आमा
नानि थक्कु - शिवनारायणको बैनी
डा. गोदत्त प्रशाद - डाक्टर / रन्जनादेबी -श्रीमती ( तिन छोराछोरी )
सुरमान सुब्बा - नानि थक्कुलाई दाउ हेरेर बसेको सुड्डो
रामबहादुर - सुब्बाको मेसेन्जर /कारिन्दा - पहिलो दर्जाको निकै धुर्त मान्छे
माइला तामांगकि छोरी पुतली हर्षनारायण बुढी
(डोको नाम्लो र खर्पन दिएर छोरीको बिदाइ गरे माइला तामांङ्गले )
शिबनारायणको बुवा बिरामी भए। उनीहरुले डा गोदत्त प्रशादलाई बोलाएर उनको उपचार गराए। तर उनि रहेनन्। तर डा. गोदत्तप्रशाद अलि चतुरे थिए। उनले शिवनारायणको छोरी नानि थक्कुलाइ आँखा लगाएका थिए। बिरामीको मृतु भै सकेपछि विभिन्न बहाना बनाएर डाक्टर शिबनारायणको घर धाउन थाले। नानि थक्कुसंग ख्याल्ठट्टा गर्न थाले।दुबैजनाको प्रेमको बिजारोपण भयो। शिब नारायणले छरछिमेकबाट नानिथाक्कु र डाक्टरको लसपस भएको थाहा पाए। उनले नानि थक्कुलाइ चेतावनी दिदै डाक्टरसंग नबोल्न , घरमा नबोलाउन भने। आमालाई पनि छोरीको आनिबानिमा ख्याल गर्न भने। त्यसपछि नानि थक्कु आफै डाक्टरसंग गएर घरमा नआउन भनिन।
गोदत्तकी श्रीमती रन्जनादेबीले बुढाको निको चाला नदेखेपछि खान खाने बेला बुढालाई सम्झाउने कोशिस गरिन। उनले नानि थक्कुलाइ घरमै बोलाएर सम्झाउने कोशिश गरिन। उनले आइमाइहरुले आफ्नो इज्जत आफै राख्नु पर्छ भन्ने निकै बिनम्रताकासाथ नानि थक्कु सम्झाइन।
सुब्बालाई तिरो तिर्नु पर्थ्यो। त्यसको बहानामा सुब्बाले सोझा किसानहरुलाई निकै अन्याय गर्दथे।
सुरमानले नानि थक्कुलाई आँखा गाडेकोले अष्टनारायणको मृतु पछि रामबहादुरलाइ शिबनारायणको घर पठाए। उनले लतमायासंग अष्टनारायणले नानि थक्कुको हात सुब्बालाई दिइसकेको कुरा गरे।
यता नानि थक्कु दोधारमा परिन। प्रेम डा गोदत्तसंग भएको छ। तर रंजनादेबिको कुरा उनलाई निकै गाडेको छ। अर्कोतिर दाजु शिवनारायणको कुराले पनि उनलाई डा गोदत्तप्रशाद संग संगत गर्न मन छैन।
हर्षनारायणले एक तामांङ्गकि छोरी संग प्रेम बिबाह गर्छ।
शिबनारायण निकै प्रगतिशील विचारका मान्छे छन। उनले नारीलाई तात्कालिन समाजले गरेको अन्याएको चर्को बिरोध गर्छन। माइला तामाङ्गकि छोरिसंगा भाइको बिबाह गर्ने शिवनारायण अति उत्सुक थिए। यसले जातिय सहिषुनुत बढ्ने बिश्वास गर्छन।
शिबनारयणले नानी थक्कुलाइ सर्लाही जिल्लाका राम खेलावन राउत संग बिबाह गराउने उनले विचार गरे। उनले यसले पहाड मदेश र काठमाडौँलाइ जोड्न चाहन्थे।
केटा केटि दुवैलाइ मन पर्यो। शिबनारायणले बिबाह गरेर पठाइदिए।
भाईबैनी को बिबाह गरिसकेपछि शिबनारायण निकै खुशी भए। अन्यमा लागतारको पानीले ठुलो बाढी आयो। तिनदिन लगातार पानि पर्यो। र त्यहि बिष्णुमतिको बढीले सबैलाई बगाएर लग्यो।
अण्टनारायण ज्यापूको सम्पुर्ण परिवारलाई बाढीले बगाएर लग्यो। गरिब अष्टनारायणको एगार सालको बाढीले बगाएर लग्यो।
क्रान्तिबिर
प्रदिप नेपाल
रामप्रसाद राइको जिबनिमा आधारित उपन्यास क्रान्तिबिर एक जुजारु कृति हो। यहाँ प्रदिप नेपालले एक राइको छोरा ब्रिटिश गोर्खा आर्मीमा भर्ति भैसकेर पनि आर्मीबाट आफ्नो नाम कटाएर नेपाल फर्किन्छन। राणा सरकारको सेनामा सुबेदारको पदमा सिधै भर्ना हुन्छन। त्यहाँ बस्दा राणाहरुले कसरि अन्याय गरका छन् भन्ने बुझेर राणाहरुको सत्ता फाल्नको लागि जनमुक्ति सेनाको निर्माण गरेर पुर्बी नेपाल भोजपुर, संखुवासभा आदि हुदै पुर्बका जिल्लाहरु कब्जा गर्दै राणाहरुको अन्त्यको लागि अनबरत रुपमा लढछन्। उनलाई २००७ सालको क्रान्तिले मोहन समसेरलाइ प्रधानमन्त्री बनएको मन पर्दैन। २००८ को बिद्रोहमा नारयहिटी कब्जा गर्न पुग्छन। त्यो बेला देखि उनलाई बेपत्ता पारिएको हुन्छ। आज पनि उनलाई राणाहरुलाई फाल्ने २००७ सालको क्रान्तिको महानायकको रुपमा लिइन्छ।
रामप्रशाद राईले भोजपुरे हाट बजारमा रक्सि खाएर होहल्ला गर्नेहरुलाई सजाय स्वरुप सार्बजनिक खेतीमा काम गर्न लगाएका थिए। राइ हुदैमा रक्सि खानु पर्छ भनेर के मा लेखेको छ भन्दै उनि आफ्नो निर्णयमा अटुट रहे।
हिटलर र यहुदी
बिषेस्वरप्रशाद कोइराला
बम्बईमा उपचार गएकोबेला यहुदी संगको भेट साथै लेबनिज केटिसंग पनि भेट।
लक्ष्मी /
डेभिड
मार्गरेट
१९४४ को घटनामा यहुदीहरुको नरसंहार / आलु पोलेको
जिउदा बालकहरुलाई आगोमा हुलेको थियो हिटलरको सेनाले /बोसो पग्लेर डोड बाट बग्थ्यो। जर्मन सेनाहरुले त्यो डाडुमा थापेर पुन: लासमाथि खन्याउथे। कति दर्दनाक भयानक बर्णन। यस्तो भयानक बर्णन गर्दा गर्दै योन रसलाई सुटुक्क घुसाउछन।
संसारबाट लखेटिएका यहुदीहरुलाई साम्राज्यबादीहरुले दोश्रो विश्वयुद्दमा प्रयोग गरे। उनीहरुलाई छुट्टै देश दिने बचन दिएर। त्यो बचन पुरा गर्न उनीहरुले आफ्नो भूभाग हैन, हजारौ वर्षदेखि बस्दै आएका पेलेस्टाइनहरुलाई घर घरबाट लखेटेर इजराइल यहुदीहरुलाई दिइयो। लाखौ मान्छेहरु त्यहाबाट रातरात लखेटिए। कैयो घरमै मारिए। सम्पूर्ण राज्यका मान्छेहरु लेबनान, जोर्डन, सिरिया लगायतका अरेबियन मुलुकहरुमा सरणार्थी हुन पुगे। तिनै शरणार्थी क्याम्पबाट आफ्नो खोसिएको हक अधिकारको लागि जन्मे कैयौ ससस्त्र संगठनहरु। पश्चिम देशहरुले उनीहरुलाइ आतंकबादीको संज्ञा दिदै आइरहेको छ। यो डिस्कोर्स यति बलियो छ कि अहिले विश्वलाई हज्बुल्ला भनेको एक आतंकबादी संगठन हो। इजराइलले मिसाइल हान्नु प्रजातान्त्रिक हो।
रेवा - सुन्दर आइमाई, बिबाहित तर स्वछन्द विचार भएकी, लेखकसँग निकै नजिक भएकी छ सामुन्द्रिक यात्रामा
लक्ष्मी -लेखककी श्रीमती
नारायणनन - फ्रेन्चमा जन्मेको भारतीय नागरिक /लेखक /भारतीय संकृतिको प्रसंसक
एकजोडी भर्खर बिहे भएका जोडी
आमा छोरा
खोरन्ड़े - सिपाही खुट्टा नभएको / हिटलर युद्दको अवशेष
हिटलरले यहुदीहरूलाइ गरेको बर्बर सर्बनास
दामिनी भिर - राजन मुकारुङ्ग
पात्रहरु
लच्छी दमिनी
कान्छो , आम्दाङ्गे र अन्य पात्रहरु
चेतन
चेतन उपल्लो जातको केटा हो। उसले लच्छी दमिनिलाई भुँडी बोकाएर पढ्न भनि सहर पस्यो। फर्केन सात सात वर्षसम्म पनि। बिहे गर्ने सपना देखाएर फसाएको थियो। बलात्कार झैँ गरि यौन सम्पर्क गरेको थियो। रिता मेडमले उसलाई अबोर्सन गर्न लगाएकी थिइ। तर उसले मानिन। लच्छीले आफ्नो सन्तान जन्माउने निधो गरि। मनमा कता कता चेतन फर्केर आउछ कि भन्ने आशा पनि थियो।
कान्छो उपल्लो जातको केटा हो। छोराको जन्म दिएर उसकी श्रीमतीको मृतु भएको हुन्छ। कान्छो क्षेत्रीको छोरा थियो। उनीहरुको सम्बन्ध एक असल साथीको रुपमा चल्दै गयो। एकदिन गाउमा चेतन आएको थाहा पाई लच्छीले। त्यो चेतन एक गायक चेतन बनेर आएको थियो। त्यसपछि लच्छीले कान्छो संग बिहे गर्ने निर्णय गरि।
यो किताबमा पुर्बी पहाडको सामाजिक, आर्थिक, राजनीतिक बिम्बहरू छरपस्ट छन्। पात्रहरु अनेक छन्। जातीय भिन्नता, लैंगिक भिन्नता, महिलाहरु माथि उच्च जातका मान्छेहरुको शोषण जस्ता थुप्रै कुराहरु समेटिएका छन्। कोहि पात्रहरु दोहोरीमा हराएका छन्, कोहि बम्बैमा बेचिएका छन्। कोहि माओंबादिमा लागेका छन् , कोहि भिर कहरा फोरिरहेका छन्। राइ लिम्बुहरुको कथा छ।
यो उपन्यासमा थुप्रै पात्रहरु मावोबादी आन्दोलनमा होमिएका छन् आफ्नो हक र अधिकारको लागी। उपल्लो बर्गका मान्छेहरुको सपना पुरा हुन्छन तर गरिब तथा दलित पिछडिएको बर्गको सपना केवल सपना मात्र हुन्छ भन्ने बताएको छ। आफ्नो हक र अधिकारको लागि पुर्बी पहाडका मान्छेहरु कसरि जनाअन्दोलनमा भाग लिन आइपुगे र आहिले उनीहरुको अवस्था कस्तो भनेर देखाइएको छन।
दरबार बाहिरकी महारानी
लेखक: नगेन्द्र न्युपाने
पात्रहरु :
लेखक आफै
लेखकका भिनाजु
लक्ष्मी दिदि
गीता ( महेन्द्रकी अबैधानिक रानी अर्थात् दरबार बहिराकी महारानी )
महेन्द्र सरकार (तात्कालिन युबराज /राजा )
राजा बिरेन्द्र
अन्य युबराजहरु
इन्द्र राज्य लक्ष्मी (महेन्द्रकि रानी )
रत्न राज्यलक्ष्मी ( महेन्द्रकि दोस्री रानी /इन्द्रकि बहिनी )
दरबार बाहिराकी महारानी एक ऐतिहाँसिक उपन्यास हो। यो उपन्यासमा इतिहाँसको पानामा लुकेको राज परिवारको एउटा कथा बोकेको छ। लेखक काठमाण्डौमा कोठा खोज्ने क्रममा लक्ष्मी नामक एक महिलासंग भेट हुन्छन। लक्ष्मी दिदि कुनैबेला दरबारमा काम गरेकी महिला थिइन् र उनलाई छिमेकीहरु मैयारानी भनेर बोलाउछ्न।
तिनै लक्ष्मिले एकदिन लेखकलाई गाडीमा बस्न भन्दै गर्दा गीता नामकी महिलासंग भेट हुन्छ। त्यसपछि लक्ष्मीले लेखकलाई गीताको बारेमा यो कथा सुनाउछिन।
उनको कथा अनुसार गीता महेन्द्र युबराज हुदा दरबारकी सुसारे थिइन्। एकदिन युबराज महेन्द्र लढेर खुट्टामा चोट लाग्दा उनले उनको खुट्टा मालिस गरेकी थिइन्। त्यसपछि महेन्द्र गीताको कोठामा सुटुक्क आउन थाले। गीताले उनलाई सम्झाउने कोशिस गर्दा गर्दै पनि उनले गीता संग यौन सम्पर्क गरे। त्यतिबेला भनिन्छ महेन्द्र भर्खर तेह्र बर्षका मात्र थिए। त्यसपछि महेन्द्र र गीता बीच हिमचिम बढ्दै गयो। गीता गर्भवती भईन। महेन्द्रले अबैधानिक भए स्वकारे। तर दरबारका अन्य आसेपासेहरुले उनको गर्भ तुहाउन निकै प्रयास गरे। गोरे अर्थात् गोरखबहादुर नामको दरबारमै काम गर्ने मान्छेलाइ उनीसंग बिहे गराउने षड्यन्त्र गरे। तर गीता अडिग रहिन र आफ्नो सन्तान रबिन्द्र शाहलाइ जन्म दीईन।
महेन्द्रले मोहन शम्सेरकि छोरी इन्द्र लक्ष्मी संग बिहे गरे। इन्द्र लक्ष्मीले गीतालाइ माया नै गरिन। राजकुमार बिरेन्द्र लगायत सबैको रेखदेख गीताले गरिन। अन्तत इन्द्रराज्य लक्ष्मीको मृतु भयो। उनले नै गीतालाई मोर्ने बेला भनेकी थीइन कि सम्पूर्ण राजकुमारहरु रक्षा गर्ने , पालन पोषण गर्ने जिम्मा उनको भयो। त्यसै अनुसार उनले यो सब गर्दै पनि गइन। महेन्द्र इन्द्रकी बहिनि रत्न संग पुन: बिबाह गरे। तर रत्न आइसकेपछि उनले गीतालाइ दरबारबाट बाहिर निकालिन। उनिहरु बालुवाटारको दरबारमा बस्न थाले। त्यहि महेन्द्र बेला बेला आउने गर्थे। तर महेन्द्रको चितवन स्थित दियालो दरबारमा मृतु भयो।
बिरेन्द्र राजा भए। उनको राज्य बिषेक हुदा गीताको परिबारलाइ रत्नले बिरेन्द्रलाइ थाह नदिई गीतालाई घरमै नजरबन्दमा राखिन। न्यायको लागि उनि बिशेव्स्वर प्रशाद कोइराला, गणेशमान सिङ्ग , गिरिजा सबै संग पुगिन। तर सबैले उनलाई आफ्नो स्वार्थको लागिमात्र प्रयोग गर्न थाले न कि उनको हक र हित को लागि। तिनै गीताको कथा हो दरबार बहिरकी महारानी। राजाहरुको भित्रि कथा। राणाहरुको भित्रि कथा। राणा, प्रजातन्त्र र पन्चायत कालिन शासकहरुको कथा।
पागल बस्ती
लेखक : सरुभक्त ( भक्तराज श्रेष्ठ )
मुख्य पात्रहरु
पागल बस्ति ( पोखराको नौ डाँडा पारिपट्टिको गाँउ)
आदी माता ( मार्थ)
आदिगुरु ( प्रशान्त )
प्रशान्त र मार्थको बीच प्रेम हुन्छ। मार्थले प्रेम अस्विकार गरेपछि प्रशान्त गाउ छोडेर जान्छ र आदि गुरु बन्न जान्छ। पछि आदिमाता ले प्रशान्तलाइ भेटेर पुन प्रेम प्रस्ताब राख्छिन। प्रशान्तले अस्विकार गर्छन। यो पुस्तकमा यी दुइ पात्रको मानशिक अवस्थामा आउने परिबर्तन बाट समस्त मानब समाजको चित्रण गरिएको छ। प्रेम के हो ? प्रेमलाई कसरि बुझ्ने सिकाइएको छ। घमण्डकै कारणले गर्दा ठुला ठुला महायुद्धरु भएको बताइएको छ। समाजमा बास्तबिक पागलहरू भनेको प्रेमलाई नबुझेर घमण्डको बलमा लढाईलड्नेहरु हुन भन्न खोजिएको छ।
मार्थाले प्रेमको महत्व प्रशान्तले छोडेर गैसकेपछि मात्र बुझ्छिन। पछि उनले प्रशान्तलाइ आदि गाँउमा भेट्छिन। तर त्यतिबेला समय बदलिसकेको हुन्छ। अन्त्यमा उनि आदिमाता हुन्छिन।
प्रेम बाहेक उनले यो किताब समाजमा रहेका अनेक विसंगतिलाई एउटा काल्पनिक गाँउ पागल बस्तीमा देखाएका छन्। त्यहाँ मान्छे हरु पागल होइनन कि तर पागल झैँ बानीव्यहोरा देखाइरहेका छन्। समाज पागल हुदैन। तर त्यहाँ बस्ने मान्छेहरुको आनीबानी, सभ्यता, लुटतन्त्र आदिले समाजलाई बस्तीलाई पागल बनाइरहेको छ। त्यहाँ उनले पश्चिमी दर्शनहरुको समेत कुरा गरेका छन्। विभिन्न बादहरुको कुरा गरेका छन्। पढ्दै गर्दा लब स्टोरी नभई एउटा दर्शनसस्त्र झैँ भान हुन्छ।
युनिका
लेखक घनश्याम पथिक
युनिका उपन्यास गजलकार घनश्याम पथिकले लेखेको रोमान्टिक उपन्यास हो। यो उपन्यासको मुख्य पात्रहरु युनिका, लेखक र युनिका को बैनी कान्छो हुन्छन। लेखक र युनिकाको बीच प्रेम हुन्छ। प्रेम प्रस्ताब पछाडी एक्कासी युनिकाले सम्बन्ध तोड्छे अर्थात् लेखकको फोन उठाउन वा मेसेज रिप्लाई गर्न छोडिदिन्छे। तर किन के को लागि भनेर उसलाई थाहा हुदैन। लेखकका साथीहरु पनि युनिकाले धोका दिएको थाहा पाएर मिस्रित प्रतिक्रिया दिन्छन। त्यसपछि लेखक गजल संग्रह निकाल्नेतिर लाग्छ। तर अन्त्यमा युनिकाले मेसेज पठाउछ। र उनीहरु बीच पुन प्रेमको संकेत गर्छ। या प्रेम कान्छो संग सर्छ।
उपन्यास मदन पुरस्कार नै जित्ने जस्तो त लागेन तर जितेछ।
शिरिसको फुल
पारिजात
यो एक नेपालि सामाजिक उपन्यास हो। यसको प्रमुख पात्र ब्रिटिश आर्मिबाट नाम काटेर आएको सुयोगबिर र सकम्बरी हुन्। शिबराज र सुयोगबिर को भेट एउटा भट्टीमा हुन्छ। शिबराजले सुयोगबिरलाई आफ्नो घरमा निम्ता गर्छ। त्यहा सुयोगसंग तीनवटा महिला पत्रहरुसंग भेट हुन्छ। सकम्बरी अरु भन्दा बिन्न हुन्छे। सुयोग उसंग आकर्षित हुन्छ। सकम्बरी शारीरिक रुपमा त्यति राम्री पनि होइन। तर उ अनौठो स्वभाबकि छे। उ बिरामी छे। स्कुल पनि जादिन। शिबराज दुखि हुन्छ। सुयोगले आफु विश्व युद्दको बेला मान्छेहरु नकाटेको तर आइमाइहरुलाइ बलात्कार गरेको सम्झन्छ। प्रेम र सेक्स फरक कुरा हुन् भन्नेमा बिश्वास गर्छ। एकदिन उसले सकम्बरिलाई बाहिर एक्लै देख्छ। सकम्बरी प्रतिको आशक्ति रोक्न नसकेर उसले पछाडीबाट उसको सहमति बिना किस गर्छ। सकम्बरीले प्रतिबाद नगरी भित्र जान्छे। त्यसदिन पछि उ बिरामी पर्छे र एकदिन उसको मृतु हुन्छ। सुयोगलाई आफुले गरेको कर्मको पश्यचाप हुन्छ र काठमान्डू छोड्ने निधो गर्छ।